عصر قم - ورزش 3 /جام جهانی 2026 آخرین فرصت کریستیانو رونالدو برای رسیدن به این رویای بزرگ است و سی‌آرسون تمام توان خود را برای رسیدن به آن به کار خواهد گرفت.
به‌یادماندنی‌ترین تصویری که از کریستیانو رونالدو در جام ملت‌های اروپا سال گذشته در ذهن‌ها مانده، صحنه‌ای است که او در حال ماساژ گرفتن بود. در آن لحظه، رونالدو روی زمین نشسته بود و در وقت‌های اضافه بازی مقابل فرانسه فقط نگاهی گذرا به روبرتو مارتینز، سرمربی پرتغال، انداخت.
تا زمانی که مارتینز سرمربی پرتغال است، فرمان در دستان رونالدوست. به همین دلیل، تقریباً قطعی است که او در سن 41 سالگی در جام جهانی سال آینده نیز در ترکیب اصلی پرتغال خواهد بود. بیست سال پس از اولین حضورش در این رقابت‌ها و آخرین حضورش!
آن تورنمنت، رکوردی تاریخی برای رونالدو خواهد بود، چون او به‌عنوان اولین بازیکن در تاریخ، برای ششمین بار در جام جهانی حاضر می‌شود. رونالدو هنوز هم در برابر گذر زمان می‌جنگد و تسلیم نمی‌شود.
بازار
دو تورنمنت بزرگ اخیر پرتغال (جام جهانی و یورو) هر دو در مرحله یک‌چهارم نهایی برایشان پایان یافت. تصاویر اشک‌های رونالدو مقابل مراکش در جام جهانی 2022 قطر نشانه‌ای از آن بود که او شاید به پایان راهش در سطح بالای فوتبال رسیده است. او آن تورنمنت را بدون باشگاه آغاز کرد، چرا که با مصاحبه‌ی جنجالی‌اش با پیرس مورگان عملاً جدایی از منچستریونایتد را رقم زد.
در آن زمان، به‌نظر می‌رسید که پرتغال قصد دارد رونالدو را به تدریج کنار بگذارد. در جام جهانی قطر، گونچالو راموس جای او را گرفت و در بازی مقابل سوئیس در مرحله یک‌هشتم نهایی هت‌تریک کرد.اما پس از پایان جام جهانی، فدراسیون فوتبال پرتغال با فرناندو سانتوس قطع همکاری کرد و روبرتو مارتینز را سرمربی کرد؛ سرمربی‌ای که تا امروز جرأت کنار گذاشتن رونالدو را نداشته، آن هم با وجود اینکه در تیمش مهاجمان توانمند بسیاری حضور دارند.
با این حال، رونالدو هنوز هیچ نشانه‌ای از افت در بازی‌های ملی نشان نداده است. از زمانی که او در ابتدای سال 2023 به عربستان سعودی رفت، توانسته 25 گل دیگر برای تیم ملی پرتغال به ثمر برساند، در حالی که در همان بازه زمانی راموس فقط 6 گل زده است.
در بازی سه‌شنبه شب مقابل مجارستان، رونالدو دوباره تاریخ‌ساز شد، او با زدن دو گل دیگر، به رکورددار گلزنی در تاریخ مقدماتی جام جهانی تبدیل شد و شمار گل‌هایش در این رقابت‌ها را به 41 گل رساند. بدین ترتیب، شمار کل گل‌های دوران حرفه‌ای او به 948 گل افزایش یافت.
در ماه ژوئن، رونالدو که اغلب هنگام پیروزی‌ها احساساتی می‌شود، در مونیخ اشک شوق ریخت. درست مثل یورو 2016 در فرانسه، او دوباره از زمین بیرون رفت، اما جشن قهرمانی پرتغال باز هم حول نام بزرگ‌ترین بازیکن تاریخ کشورش شکل گرفت.
افزودن عنوان قهرمانی جهان به کارنامه رونالدو می‌تواند او را دوباره بالاتر از لیونل مسی قرار دهد. مسی در قطر آرژانتین را به سومین جام جهانی رساند، اما رونالدو همچنان در پی تحقق آن رؤیایی است که سال‌ها دنبالش بوده.
از نظر افتخارات، مسی توپ طلای بیشتری دارد، اما رونالدو قهرمانی‌های بیشتری در لیگ قهرمانان اروپا به دست آورده است.
مسی در رده ملی جام جهانی و کوپا آمریکا را برده، اما رونالدو توانسته در سه لیگ بزرگ اروپا (انگلیس، اسپانیا و ایتالیا) قهرمان شود.
تا امروز، رونالدو 948 گل در دوران حرفه‌ای‌اش زده و زدن 53 گل دیگر برای او -با توجه به میانگین همیشگی‌اش- کاملاً قابل‌دست‌یابی است.
در 40 سالگی، او در تیم النصر عربستان تقریباً میانگین یک گل در هر بازی دارد، اما در خارج از عربستان، بسیاری از مردم به رکوردهایش در لیگی که به خانه‌ی بازنشستگی بازیکنان بالای 30 سال تبدیل شده، توجه چندانی ندارند.
رونالدو و وین رونی هر دو در جام جهانی 2006 آلمان اولین تجربه‌ی خود را پشت سر گذاشتند و فقط ده ماه اختلاف سنی دارند.
در حالی که رونی حالا در پادکست شخصی‌اش بیشتر به چهره‌ای رسانه‌ای تبدیل شده، رونالدو همچنان با عملکردش شگفتی برمی‌انگیزد.
هم‌تیمی‌های سابقش در منچستریونایتد گفته‌اند که در روزهای پایانی حضور اوله گونار سولسشر، رونالدو با رفتار خود فضای رختکن را متحد نگه داشت. او حتی برای تیم جوانان باشگاه که در فینال جام حذفی جوانان انگلیس بازی داشتند، تیمی که کوبی ماینو و آلخاندرو گارناچو نیز در آن حضور داشتند، پیام ویدئویی انگیزشی ضبط کرد.
اما درباره اریک تن‌هاخ، او هیچوقت نظر مثبتی نداشت. تنها تعریف‌هایی که از سرمربی هلندی شنیده شد، مربوط به ویدئویی تبلیغاتی از حامی مالی باشگاه بود که به‌نظر می‌رسید رونالدو از روی متن از پیش نوشته‌شده آن را خوانده باشد.
در نهایت، منچستریونایتد در نوامبر 2022 چاره‌ای جز فسخ قرارداد رونالدو نداشت.
اما از آن زمان، باشگاه هنوز جایگزین شایسته‌ای برای بزرگ‌ترین گلزن تاریخ فوتبال پیدا نکرده است.
در آن زمان، رونالدو در اوج قدرت خود بود. حالا، هرچند توانایی‌هایش نسبت به گذشته کاهش یافته و دوران باشگاهی‌اش در خارج از اروپا ادامه دارد، اما هنوز یک فرصت آخر برای درخشش در جام جهانی پیشِ‌رو دارد.
چرا؟
چون در تیم ملی پرتغال، این هنوز رونالدوست که تصمیم می‌گیرد.