عصر قم - ورزش 3 /15 سال از طلایی‌ترین روز تاریخ باشگاه ذوب‌آهن اصفهان گذشت؛ روزی که سرمربی هنوز کاپیتان بود.
آخرین تیم ایرانی که در فرمت قبلی بالاترین سطح مسابقات فوتبال آسیا توانست تا پای جام برود، ذوب آهن بود. این اتفاق 15 سال پیش رقم خورد. وقتی ذوب آهن اصفهان با هدایت منصور ابراهیم‌زاده توانست حریفان قدرتمندی مثل الاتحاد عربستان، بنیادکار ازبکستان، الهلال عربستان و پوهانگ استیلرز کره‌جنوبی را از پیش رو بردارد و به فینال برسد.
آنچه مسابقات آن دوره را به نسبت به فرمت جدید سخت‌تر می‌کرد، تقابل تیم‌های شرق و غرب آسیا در مراحل حذفی بود. ضمن اینکه قدرت تیم‌های عربی را هم نباید فراموش کرد. با این حال شاگردان ابراهیم‌زاده توانستند با درخشش در همه بازی‌ها، حریفان را یکی پس از دیگری از پیش رو بردارند و به بازی پایانی برسند.
یکی از به یاد ماندنی ترین بردهای تاریخ باشگاه ذوب آهن و شاید فوتبال ایران در همان مقطع اتفاق افتاد. روایت علی احمدی مدافع اسبق ذوب آهن از روز آن بازی در عربستان جالب است:
«نیمه‌نهایی بازی سختی با الهلال داشتیم، در اصفهان یک بر صفر پیروز شدیم، در عربستان در روز بازی ترافیک عجیب‌وغریبی در شهر بود، 5 ساعت قبل از بازی به سمت ورزشگاه ملک عبدالله حرکت کردیم، در اتوبان سه ماشین پلیس برای اسکورت اتوبوس ما حضور داشتند. ترافیک به شکلی بود که هیچ ماشینی حرکت نمی‌کرد، طراحی ماشین‌های پلیس به‌گونه‌ای بود که با محافظ‌های پلاستیکی به دیگر ماشین‌ها ضربه می‌زدند تا راه را باز کنند و اتوبوس تیم زودتر به ورزشگاه برسد، غیر از این که ورزشگاه پر شد، فکر می‌کنم حدود 20 هزار نفر بیرون از ورزشگاه مانده بودند و جو عجیبی به راه افتاده بود.»
با این حال همه چیز به کام تیم ایرانی تمام شد. وقتی ذوب آهن در با تک گل ایگور کاسترو توانست آبی‌های ریاض را از پیش رو بردارد و مقابل دیدگان 70 هزار تماشاگر حاضر در ورزشگاه ملک فهد، شادی معروف و تلافی جویانه را انجام دهد. ذوبی‌ها در بازی رفت هم در فولادشهر توانسته بودند با یک گل مقابل این حریف پیروز شوند و در مجموع دو بازی رفت و برگشت مجوز حضور در فینال و تقابل با سئونگنام کره جنوبی را بگیرند.
تیتر روزنامه النادی سعودی: الهلال بای بای .. ذوب آهن قربانی‌اش کرد (رفت و برگشت)
روز فینال فرا رسید؛ 22 آبان 1389 - ورزشگاه ملی توکیو و در حضور حدود 30 هزار تماشاگر. البته ذوبی‌ها به دلیل اختلاف آب و هوایی با ژاپن از یک هفته قبل از موعد فینال، به توکیو رفته بودند.
ترکیب اصلی ذوب آهن در فینال به شرح زیر بود:
از راست به چپ (نشسته): قاسم‌حدادی‌فر (کاپیتان)، ایگور کاسترو، محمدرضا خلعتبری، مهدی رجب زاده، حسین ماهینی
با سوت شروع مسابقه و در حالی دو تیم هنوز در حال محک زدن یکدیگر بودند، روی یک حمله کره‌ای‌ها دروازه ذوب‌آهن باز شد. این گل در دقیقه 29 زده شد. در حالی که تا پیش از آن، شاگردان ابراهیم زاده عملکرد خوبی داشتند و صاحب موقعیت هم شده بودند، انگار این گل، شیرازه و خودباوری آنها را هدف قرار داد. با این حال، نیمه اول با همین یک گل به پایان رسید.
در نیمه دوم اما خیلی زودتر دروازه ذوب آهن باز شد. در دقیقه 53، یک ارسال از روی نقطه کرنر جناح راست از همه و حتی از شهاب گردان عبور کرد و با ضربه بازیکن حریف به گل دوم تبدیل شد. 14 دقیقه بعد، محمدرضا خلعتبری توانست یکی از گلها را جبران کند. یک پاس در عمق، خروج دروازه‌بان و دفع ناقص باعث شد توپ روی هوا به محمدرضا خلعتبری برسد، ضربه سر خلعتبری دقیق و بلند از روی سر سه مدافع که در مسیر او تا روی خط دروازه حضور داشتند گذشت و به گل تبدیل شد.
در حالی که ذوب آهن برای رسیدن به گل مساوی برنامه ریخته بود، روی یکی از حملات سئونگنام توپ به دفاع برخورد کرد و تغییر مسیر داد و در شرایطی که گردان هم برای مهار خارج شده بود و سعی داشت سریع به روی خط برگردد، کیم چئول با یک ضربه کار را تمام کرد تا در دقیقه 83 حساب کار 1-3 شود.
سبزپوشان اصفهانی سالهاست که از آن دوران اوج فاصله گرفته‌اند ولی قاسم حدادی‌فر که خودش در فینال بازی کرد و حالا برای اولین بار در قامت سرمربی بالای سر این تیم است، قول داده با یک برنامه سه ساله دوباره ذوب‌آهن را در همان مسیر قرار دهد.
بازار
![]()