عصر قم - ایرنا / فعالسازی اسنپ‌بک ممکن است پیروزی کوتاه‌مدت برای تروئیکای اروپایی به حساب بیاید که مدعی حمایت نظامی ایران از روسیه در جنگ اوکراین هستند و مترصد فرصتی برای تلافی بودند اما در بلندمدت، اروپا را در موقعیتی ضعیف‌تر قرار می‌دهد.
تحولات پیرامون فعال شدن مکانیسم بازگشت خودکار تحریم‌های شورای امنیت علیه ایران در چند روز اخیر سرعت گرفته است. به نظر می‌رسد که آخرین تماس تلفنی وزرای خارجه تروئیکای اروپایی (فرانسه، بریتانیا و آلمان) به همراه مسئول سیاست خارجی اتحادیه اروپا با «سید عباس عراقچی» وزیر خارجه جمهوری اسلامی ایران نتوانسته مواضع دو طرف را به هم نزدیک کند و هر دو طرف همچنان توپ عدم توافق را به زمین های یکدیگر پاس می‌دهند.
بازار
در آخرین تماس تلفنی وزرای خارجه تروئیکای اروپایی با همتای ایرانی چه گذشت؟
وزرای خارجه تروئیکای اروپایی و «کایا کالاس» مسئول سیاست خارجی اتحادیه اروپا همگی بر یک روایت واحد از این تماس تلفنی تاکید داشتند، روایتی یکطرفه که در جامه مطالبه گری صرف بدون توجه به واقعیات میدانی چون خروج آمریکا از برجام، ناتوانی کشورهای باقیمانده در دفاع از برجام و مقابله با تحریم های یکجانبه آمریکا، تجاوز نظامی رژیم صهیونیستی و ایالات متحده به ایران و تخریب تاسیسات هسته ای تحت نظارت آژانس بین المللی انرژی هسته ای، از تهران می خواهد به تمام تعهدات پادمانی و برجامی عمل کرده و در غیراینصورت باید با بازگشت تحریم های چندجانبه شورای امنیت روبه رو شود.
روایت وزارت خارجه ایران از پاسخ عراقچی به تکرار مطالبه سه کشور اروپایی بر چند محور استوار بود: نخست تاکید ایران بر اینکه اقدام سه کشور اروپایی برای بازگرداندن تحریم‌های لغو شده شورای امنیت، فاقد هرگونه توجیه قانونی و منطقی است. دوم تعهد تهران به حفظ فضای گفتگو و دیپلماسی برای جلوگیری از افزایش تنش‌ها. سوم نمایش حس نیت ایران در این مسیر با حصول توافق قاهره میان جمهوری اسلامی ایران و آژانس بین المللی انرژی اتمی برای از سرگیری همکاری در قالب شیوه‌نامه روشنی راجع به نحوه ایفای تعهدات پادمانی ایران در وضعیت جدید پساجنگ.
به گفته وزارت خارجه ایران، عراقچی در این تماس تلفنی فضای موجود را برای فرصت دادن به دیپلماسی به جای انتخاب گزینه تشدید تنش، مناسب دانسته و تاکید کرده که اکنون نوبت طرف‌های مقابل است که از این فرصت برای تداوم مسیر دیپلماتیک و جلوگیری از یک بحران قابل اجتناب استفاده کنند و جدیت و باورمندی خود را نسبت به دیپلماسی نشان دهند.
در شرایطی که تروئیکای اروپایی، ازسرگیری مذاکره با امریکا را یکی از شروط تمدید قطعنامه 2231 دانسته اند، وزیر خارجه ایران از وزرای خارجه سه کشور اروپایی خواسته که با اتخاذ رویکرد مسئولانه و مستقل، از بازیگرانی که هیچ ارزشی برای دیپلماسی و اصول و قواعد حقوق بین‌الملل قائل نیستند، تاثیر نپذیرند.
جنگ روایت‌ها در دو اردوگاه تروئیکا و تهران
در شرایطی که گفته شده در این تماس تلفنی، طرح های برای فرصت دادن به دیپلماسی مطرح شده اما روایت دو طرف در این خصوص هم متناقض و از یکدیگر فاصله دارد. امانوئل مکرون، رئیس جمهور فرانسه در گفت و گویی با شبکه 12 اسرائیل در پاسخ به این پرسش که آیا «اسنپ‌بک» قطعی شده است، گفت: «بله، فکر می‌کنم همین‌طور است. چون آخرین اخباری که از ایرانی‌ها داریم جدی نیست.»
مکرون در ادامه ادعا کرد که «عباس عراقچی»، وزیر خارجه ایران، «تلاش کرد پیشنهادی معقول» برای رسیدن به توافق با قدرت‌های اروپایی ارائه دهد، اما از سوی دیگر اعضای دولت ایران حمایتی دریافت نکرد.
این سخنان رئیس جمهور فرانسه با واکنش مستقیم وزیر خارجه ایران روبه رو شد. سیدعباس عراقچی پنجشنبه شب 27 شهریور در پیامی در شبکه ایکس نوشت: «از جانب جمهوری اسلامی ایران، روز گذشته طرحی معقول و قابل‌اجرا را به همتایان اروپایی ارائه دادم تا از وقوع بحرانی غیرضروری و قابل اجتناب در روزهای آینده جلوگیری شود. با این حال، به‌جای آن که به محتوای این طرح پرداخته شود، ایران اکنون با مجموعه‌ای از بهانه‌ها و طفره‌روی‌های آشکار مواجه است؛ از جمله ادعای مضحکی مبنی بر اینکه وزارت امور خارجه نماینده تمام ساختار سیاسی کشور نیست. خوشحالم رئیس‌جمهور مکرون اذعان کرده است که طرح پیشنهادی که ارائه داده‌ام معقول است. اما او و جامعه جهانی باید بدانند که من از حمایت کامل تمامی ارکان جمهوری اسلامی ایران، از جمله شورای عالی امنیت ملی کشور، برخوردارم. شاید هم واقعیت آن باشد که در حقیقت این دستگاه دیپلماسی اروپا است که بیرون گود قرار دارد. از این رو، اکنون زمان آن فرا رسیده که شورای امنیت سازمان ملل وارد عمل شود و دیپلماسی را جایگزین تقابل سازد. خطر در بالاترین حد خود قرار دارد.
ایران پیش از این سهم خود را ادا کرده است:1- امضای توافقی با آژانس بین‌المللی انرژی اتمی که هم‌جهت با تعهدات داخلی و بین‌المللی ما، و علیرغم بمباران غیرقانونی تأسیسات هسته‌ای تحت پادمان ایران، فصل جدیدی از همکاری را با آژانس گشوده است.
2- ارائه پیشنهادی خلاقانه، منصفانه و متوازن که به نگرانی‌های واقعی می‌پردازد و برای هر دو طرف سودمند است. عملی کردن این ایده می‌تواند به سرعت صورت پذیرد و با حل خطوط اصلی اختلاف، از بروز بحران جلوگیری کند. راهی برای حرکت به جلو وجود دارد، اما ایران نمی‌تواند تنها بازیگری باشد که مسئولیت اقدام را بر دوش می‌کشد.»
امانوئل مکرون، رئیس جمهور فرانسه طرح پیشنهادی ایران را معقول خوانده اما به نظر می رسد که در اردوگاه تروئیکای اروپایی از انسجام نظر در این خصوص خبری نیست. به عنوان مثال، پایگاه خبری اکسیوس در گزارشی همین طرح را ناکافی خوانده و نوشته است: اوایل همین هفته، ایران پیشنهادی جدید به سه کشور اروپایی فرستاد تا مهلت اسنپ‌بک را چند ماه تمدید کند، در ازای اقداماتی از سوی ایران در برنامه هسته‌ای‌اش و ازسرگیری مذاکرات با ایالات متحده.
یک منبع آگاه به خبرنگاران در جلسه توجیهی روز پنجشنبه گفت: «سه کشور اروپایی پیشنهاد اخیر ایران را از نظر محتوایی ناکافی می‌دانند، چرا که خواستار اقدامات بسیار گسترده‌ای مانند تمدید اسنپ‌بک یا حتی لغو کامل آن است، در حالی‌که تنها در ازای اعلام نیت ایران ارائه شده و هیچ اقدام مشخصی از سوی ایران وجود ندارد.»
لارنس نورمن، خبرنگار وال استریت ژورنال نیز ادعایی کم و بیش مشابه را تکرار و ادعا کرده که تهران تا پیش از تمدید قطعنامه 2231 حاضر به برداشتن گام های ملموس در این باره نیست.
در اینسوی میدان اما روایت ها بر دو اصل استوار است. نخست آنکه تروئیکای اروپایی در حال بازی در زمین آمریکا هستند و به نیابت از واشنگتن دست رد به بررسی پیشنهادها و ابتکاری روی میز زده اند تا به ظن خود تهران را برای پذیرش شروط واشنگتن برای از سرگیری مذاکرات تحت فشار قرار دهند.
المیادین در گزارشی در این خصوص نوشت: با اینکه توافق قاهره بخش مهمی از خواسته‌های اروپایی‌ها را برآورده کرده است، اما آنها در تماس‌های اخیر با شروط جدیدی صحبت می‌کنند. کشورهای اروپایی در مواضع خود نسبت به ایران در مذاکرات هیچ استقلالی نشان نمی‌دهند. با اینکه توافق قاهره بخش مهمی از خواسته‌های اروپایی‌ها را برآورده کرده است، اما آنها در تماس‌های اخیر از شروط جدیدی صحبت می‌کنند. پنجره دیپلماتیک هنوز باز است، اما نشانه‌ها از افزایش احتمال فعال شدن مکانیزم اسنپ‌بک به دلیل نقش واشنگتن حکایت دارد.
منابع دیپلماتیک المیادین اعلام کردند که انتظار می‌رود واشنگتن ایران را پس از فعال شدن مکانیزم اسنپ‌بک برای تحمیل شروط خود به از سرگیری مذاکرات دعوت کند. این منابع همچنین افزودند که فعال شدن مکانیزم اسنپ‌بک، توافق قاهره را لغو کرده و درهای همکاری میان آژانس بین‌المللی انرژی اتمی و تهران را خواهد بست.
امروز در شورای امنیت چه خبر است؟
همزمان با بالا گرفتن بحث های مستقیم و غیرمستقیم پیرامون آنچه در آخرین تماس تلفنی وزرای خارجه تروئیکای اروپایی و ایران گذشت، خبرگزاری آسوشیتدپرس اعلام کرد که شورای امنیت سازمان ملل امروز جمعه 28 شهریور درباره یک قطعنامه کره‌جنوبی در خصوص تحریم‌های اسنپ‌بک علیه ایران رأی‌گیری خواهد کرد.
طبق روند «اسنپ‌بک» در قطعنامه 2231، کره‌جنوبی به‌عنوان رئیس شورای امنیت سازمان ملل، پیش‌نویس قطعنامه‌ای را برای ادامه لغو تحریم‌های پیش از سال 2015 علیه ایران ارائه کرده است.
مهمترین پرسش این است که سازوکار اجرایی شدن این قطعنامه چگونه خواهدبود؟ کوروش احمدی، دیپلمات پیشین ایران در نیویورک در این خصوص نوشت: «مضمون این پیش‌نویس قطعنامه این است که خواستار ادامه تعلیق قطعنامه‌های شش گانه شورای امنیت علیه ایران می‌شود. اگر این پیش‌نویس قطعنامه شکست بخورد، تحریم‌ها علیه ایران در خاتمه 30 روز بعد از تاریخ نامه اعلام تخلف (28 اوت) به طور اتوماتیک برخواهند گشت.
احتمال بسیار ضعیف برای توقف این روند تنها در صورتی است که ایران بتواند با 3 کشور اروپایی در مورد شرایط سه گانه (همکاری فوری با آژانس و مذاکره " alt="عصر قم" width="100%" />
اما آنچه که در مورد پیش‌نویس قطعنامه مهم است این است که آیا 9 رای مثبت لازم برای تصویب شدن را خواهد آورد یا خیر. اگر 9 رای مثبت را بیاورد به این معنی خواهد بود که اکثریت اعضای شورای امنیت موافق ادامه ملغی بودن 6 قطعنامه ضد ایرانی هستند. در این صورت رای منفی حداقل یک عضو دائمی که به معنی وتو است، برای شکست قطعنامه لازم خواهد بود. اگر پیش‌نویس 9 رای مثبت را بیاورد یک پیروزی اخلاقی و حیثیتی برای ایران خواهد بود و به این معنی خواهد بود که جامعه بین‌المللی مخالف بازگشت قطعنامه‌های شورای امنیت علیه ایران است و تنها با حربه وتو از تصویب قطعنامه جلوگیری شده است. اما اگر 9 رای را نیاورد 3 عضو دائمی نیاز به وتو نخواهند داشت و بدون وتو پیش نویس تصویب نخواهد شد.
با نگاهی به لیست اعضای کنونی شورای امنیت (الجزایر، چین، دانمارک، فرانسه، یونان، گویان، پاکستان، پاناما، کره جنوبی، فدراسیون روسیه، سیرالئون، اسلوونی، سومالی، بریتانیا و آمریکا) مشکل می‌توان احتمال داد که 9 کشور از بین آنها به پیش‌نویس رای مثبت بدهند.»
نکته مهم در خصوص رای گیری امروز این است که در صورت رای آوردن این پیش نویس، «اسنپ‌بک» به‌طور خودکار از نیمه‌شب 28 سپتامبر برابر با پنج مهر اجرا خواهد شد. در این فاصله زمانی فرصت برای به نتیجه رسیدن توافقی که مانع اجرایی شدن اسنپ بک شود وجود خواهد داشت.
ایران و اروپا تا 2025 - 2003 ؛ رابطه ای که هر روز سخت‌تر شد
مذاکرات هسته‌ای بین ایران و اروپا قصه سال 2015 و یا محدود به روایت های تند و تیزی نیست که دو طرف این روزها از مواضع هم بیان می کنند. این رایزنی ها که در چند مرحله به شکل «مذکرات منتج به نتیجه» در آمده سابقه‌ای طولانی دارد که عمدتا بر محور برنامه هسته‌ای ایران و تلاش برای رفع تحریم های وضع شده بر تهران استوار بوده است.
این گفت‌وگوها از سال 2003 میلادی آغاز شد، زمانی که سه کشور اروپایی (فرانسه، آلمان و بریتانیا) برای اولین بار با ایران وارد مذاکره شدند تا نگرانی‌های بین‌المللی را در مورد برنامه هسته‌ای ایران حل کنند.
در نوامبر 2004، ایران در نتیجه مذاکره با تروئیکا با تعلیق فعالیت‌های غنی‌سازی اورانیوم موافقت کرد و در مقابل، اروپا وعده‌هایی برای کمک به برنامه انرژی هسته‌ای غیرنظامی ایران داد. این مذاکرات اولیه منجر به توافق موقتی شد اما در ادامه بدعهدی اروپایی ها کار را سخت کرد به گونه ای که این توافق هم ره به جایی نبرد و متوقف ماند.
تنش میان ایران و اروپا در ده سال پس از آن روند صعودی خود را طی کرد و پس از چندین دور مذاکره، در سال 2015 توافق موسوم به برجام بین ایران و گروه 5+1 امضا شد. این توافق محدودیت‌هایی بر برنامه هسته‌ای ایران اعمال کرد، مانند کاهش تعداد سانتریفیوژها و سطح غنی‌سازی، در مقابل رفع تحریم‌های بین‌المللی علیه ایران. همان تحریم هایی که اکنون با فعالسازی مکانیسم اسنپ بک در یک قدمی اجرای مجدد قرار گرفته اند.
در مذاکرات منتهی به برجام، اروپا نقش کلیدی در تسهیل این روند داشت و حتی پس از خروج ایالات متحده از توافق در سال 2018 توسط دونالد ترامپ، اروپایی ها در شورای امنیت سازمان ملل دستان خود را در اعتراض به یکجانبه گرایی آمریکا در خروج از توافق چندجانبه بالا بردند. در همان مقطع زمانی، تروئیکا از تهران خواستند که اجرای تعهدات خود را ادامه داده و جبران خروج آمریکا از برجام را به آنها واگذار کند. وعده ای که زمان ثابت کرد اروپایی ها از عهده اجرای آن بر نمی‌آیند و بر همین اساس ایران یک سال پس از خروج آمریکا از برجام، کاهش تعهدات برجامی به شکل پله ای را آغاز کرد.
ایران و اروپا در سال‌های اخیر چندین دور مذاکره برای احیای برجام برگزار کردند که این تلاش ها بعضا به دلیل اختلافات بر سر تحریم‌ها و بیش از آن تحت تاثیر تحولاتی حاشیه ای نظیر جنگ اوکراین یا جنگ غزه به نتیجه نرسیدند.
در سال جاری میلادی 2025، با نزدیک شدن به مهلت انقضای برخی تحریم‌های سازمان ملل (18 اکتبر 2025)، گفت‌وگوها شدت گرفت و شامل دیدارهایی میان هیات های ایرانی و اروپایی در ژنو، استانبول و دیدارهای غیررسمی در سطوح مختلف در سایر پایتخت های اروپایی شد.
با نزدیک شدن به تاریخ 18 اکتبر به نظر می رسید که تروئیکای اروپایی علیرغم مخالفت ایران با هر دو گزینه فعالسازی اسنپ بک و تمدید قطعنامه 2231 به منظور مدیریت تنش و پرهیز از تحریک بیشتر تحولات جاری در منطقه غرب آسیا گزینه دوم را انتخاب کرده و با تمدید سه یا شش ماهه قطعنامه 2231، فرصتی دوباره به دیپلماسی بدهند.
تروئیکای اروپایی اما سالها پس از عدم اجرای تعهدات هسته ای خود حتی تمدید قطعنامه 2231 را هم به اجرای سه شرط از سوی ایران منوط کردند: 1.از سرگیری همکاری کامل با آژانس که در نتیجه جنگ دوازده روزه اسرائیل علیه ایران متوقف شده بود. 2.مشخص شدن سرنوشت اورانیوم غنی شده ایران تا سطح 60 درصد که تا پیش از حمله اسرائیل و آمریکا به تاسیسات هسته‌ای ایران تحت نظارت و رصد کامل آژانس بین المللی انرژی اتمی قرار داشت.3. از سرگیری مذاکره با آمریکا.
«توافق قاهره» فرصتی که نباید از دست برود
در میانه تنش میان تهران و تروئیکای اروپایی، عباس عراقچی و رافائل گروسی در پایتخت مصر دیدار و کلیات یک نقشه راه برای ادامه همکاری در سایه جنگ دوازده روزه اسرائیل و آمریکا و آسیب دیدن تاسیسات هسته ای ایران را مشخص کردند. وزیر خارجه ایران در نشست خبری مشترک با همتای مصری و رافائل گروسی در قاهره هشدار داد که در صورت تشدید تنش از سوی تروئیکای اروپایی و فعالسازی مکانیسم اسنپ بک، تهران انجام این توافق را به حالت تعلیق درخواهد آورد.
درباره سایر مطالبه های اروپا از ایران نیز تهران بر ضرورت انجام مذاکرات بدون فشار تهدید به تحریم تاکید دارد و البته با اشاره به اینکه اروپایی ها به تعهدات خود ذیل توافق هسته ای عمل نکرده اند بر این اصل نیز پافشاری کرده که اروپا حق فعالسازی اسنپ‌بک را ندارد. ادعایی حقوقی که هرچند حمایت چین و روسیه را هم با خود داشته اما بعید است که در شورای امنیت ره به جایی ببرد.
در شرایطی که تروئیکای اروپایی «اسنپ بک» را به اهرمی برای فشار به طرف ایرانی تبدیل کرده‌اند تهران همزمان که بر تلاش برای جلوگیری از بازگشت تحریم های شورای امنیت اصرار دارد، معتقد است که نباید درباره اثرات این بازگشت بزرگنمایی صورت بگیرد.
از زمان صدور اعلامیه فعالسازی مکانیسم اسنپ بک، بسیاری از کارشناسان نسبت به تبعات این اقدام از تشدید تنش با اسرائیل و آمریکا به شمول حملات سایبری و نظامی بیشتر تا اختلال در بازار انرژی جهانی، از تضعیف رژیم منع گسترش هسته‌ای (NPT) تا تشویق برنامه‌های هسته‌ای دیگر کشورها مانند عربستان سعودی هشدار داده اند.
تهران تهدید کرده که بازگشت تحریم‌های شورای امنیت به معنای تغییر در جنس همکاری ایران با آژانس بین المللی انرژی اتمی خواهد بود و همین مساله منجر به هشدار کارشناسان درباره افزایش ریسک بحران هسته‌ای شده است. خروج ایران از «ان پی تی» هرچند با اما و اگرهای بیشماری در داخل روبه رو است اما بی‌شک در صورت تشدید تنش یکی از گزینه های بر روی میز است که می تواند تاثیرات منطقه‌ای و فرامنطقه‌ای قابل توجهی داشته باشد.
از سوی دیگر عباس عراقچی وزیر خارجه ایران بارها هشدار داد که هرچند فعالسازی اسنپ‌بک به معنای پایان دیپلماسی نیست اما به معنی پایان نقش آفرینی اروپا در پرونده هسته ای ایران خواهد بود. اروپا با برداشتن گام نهایی در این خصوص، نقش پویایی را که در مذاکرات برجام در اختیار داشت واگذار خواهد کرد و عملا بر ارتفاع دیوار بی اعتمادی میان خود و تهران می افزاید.
در حالی که هیات های ایران و کشورهای اروپایی احتمالا در حاشیه نشست سالانه مجمع عمومی سازمان ملل دیدارهایی را با هدف فرصت دادن به دیپلماسی برگزار خواهند کرد، به نظر می رسد که تنها راه برای حفظ این فرصت، تعریف یک راه‌حل برد-برد باشد که هم منافع امنیتی و اقتصادی ایران را لحاظ کند و هم نگرانی‌های ادعایی اروپا در مورد برنامه هسته‌ای ایران را برطرف سازد.
در شرایطی که تروئیکای اروپایی از درخواست با تحکم مذاکره و تعیین پیش شرط برای فرصت دادن به دیپلماسی فاصله بگیرند می توانند با تمرکز بر برگزاری مذاکرات فوری، تمدید قطعنامه 2231 و گام‌های متقابل که ترکیبی از دیپلماسی و تضمین‌های دوجانبه باشد از ایستگاه تشدید تنش که در یک قدمی آن قرار دارند، دور شوند.
در قریب به بیست روز گذشته از اعلامیه فعالسازی مکانیسم اسنپ بک، بسیاری از کارشناسان با بررسی هزینه و فایده این اقدام برای تروئیکای اروپایی، بهترین راهکار را تعویق اسنپ‌بک برای 6 ماه دانسته اند. با توجه به اینکه توافق قاهره میان ایران و آژانس بین المللی انرژی اتمی بر روی میز قرار دارد تمدید قطعنامه 2231 می تواند به ایران فرصت دهد تا اقدامات ملموسی را در احیای همکاری با آژانس بین المللی انرژی اتمی منطبق بر شیوه نامه جدید همکاری انجام دهد. در مقابل، اروپا می‌تواند تضمین دهد که تحریم‌های سازمان ملل باز نمی‌گردد که این تضمین هم دیپلماسی را زنده نگاه داشته و هم از تشدید بحران ناشی از واکنش ایران به بازگشت تحریم های شورای امنیت جلوگیری می کند.
در این میان، حداقل ترین انتظار تهران از تروئیکای اروپایی که در سال 2018 و پس از خروج آمریکا از برجام نتوانستند با اجرای تعهدات اقتصادی پذیرفته شده در برجام، استقلال عمل خود از آمریکا را نشان بدهند این است که در این مقطع حساس و بخصوص پس از تجاوز نظامی رژیم صهیونیستی و آمریکا به تاسیسات هسته ای تحت نظارت ایران، این استقلال عمل از آمریکا را به تصویر بکشد.
تنها راه پیش روی ایران، اتحادیه اروپا، تروئیکای اروپایی، چین و روسیه به عنوان بازیگران باقی مانده در برجام حفظ کانالهای دیپلماتیک چه به شکل مستقیم و چه غیرمستقیم از طریق کشورهایی چون قطر، عمان و مصر برای حل و فصل مساله هسته ای ایران است.
تمدید قطعنامه 2231 با کاهش ریسک‌های اسنپ‌بک فوری مانند تشدید تنش در منطقه و بازار جهانی انرژی، به اروپا اجازه می‌دهد پیروزی دیپلماتیک کسب کند، استقلال از امریکا را تا حدودی به تصویر بکشد و همزمان نه تنها اهرم دیپلماتیکی را که به ظن خود در اختیار داشته همچنان حفظ کند بلکه به دیپلماسی چندجانبه هم فرصتی دیگر بدهد.
فعالسازی اسنپ‌بک ممکن است پیروزی کوتاه‌مدت برای تروئیکای اروپایی به حساب بیاید که مدعی حمایت نظامی ایران از روسیه در جنگ اوکراین هستند و مترصد فرصتی برای تلافی بودند اما در بلندمدت، اروپا را در موقعیتی ضعیف‌تر قرار می‌دهد چرا که هم اهرم‌های در اختیار اروپا در پرونده هسته ای ایران را از دست داده هم تنش های بیشتری را به منطقه غرب آسیا تحمیل کرده و هم هزینه های توافق جدید را برای همه بازیگران بالاتر برده است.
مسیر تشدید تنش از طریق بازگرداندن تحریم های شورای امنیت، جاده ای تکراری است که پیش از این نیز عدم کارآمدی آن در مهار دغدغه ادعایی غرب پیرامون برنامه هسته ای ایران مشخص شده و البته راهکاری است که بازیگران در هر دو سوی میدان آن، چیزی برای از دست دادن دارند.