عصر قم - ورزش 3 /وویچک شزنی مسیر پرماجرایی را تا رسیدن به بارسلونا داشته است و حال در مصاحبه‌ای درباره سختی‌هایش صحبت کرده است.
مسیر حرفه‌ای شزنی همه‌چیز داشته است؛ از مهاجرت به لندن در نوجوانی برای بازی در آرسنال، تا بازگشت از بازنشستگی و قهرمانی در لیگ به‌عنوان دروازه‌بان اصلی بارسلونا. با این حال این مسیر آسان نبوده، چون دروازه‌بان لهستانی بیش از 17 سال است که هر بار دستکش به دست می‌کند، یک کابوس واقعی را تجربه می‌کند.
این سنگربان 35 ساله فاش کرد که به‌سختی می‌تواند همراه هم‌تیمی‌هایش تمرین کند، چون در سپتامبر 2008 در دوران حضورش در آرسنال، در اثر یک حادثه در سالن بدنسازی و له شدن قفسه سینه‌اش با یک میله، هر دو ساعدش شکست. او می‌گوید: «در یک مقطعی از تمرین به‌طور کامل حس دستانم را از دست می‌دهم و حتی نمی‌توانم یک بطری آب را نگه دارم. آن لحظه، مربیان و من با هم شوخی می‌کنیم که تمرین تمام شد، چون دوباره فلج شده‌ام، اما واقعیت این است که از این رنج واقعاً خسته شده‌ام.»
دروازه‌بان بارسلونا که هنوز دو صفحه فلزی در دستانش دارد تا استخوان‌ها پس از آن شکستگی سر جای خود بمانند، توضیح داده است که این دردها بیش از همه در زمان تمرین اوج می‌گیرند: «در پیش‌فصل بدتر است؛ در تمرین‌های خیلی سخت. در طول فصل راحت‌تر است چون دو جلسه تمرین داری و بعد یک بازی، و دستانم استراحت می‌کنند، بنابراین درد کمتر است. این درد از مچ تا آرنج کشیده می‌شود.»
بازار
اولین فصلم را در بارسلونا رایگان بازی کردم
درد یکی از دلایل اصلی بازنشستگی زودهنگام او از فوتبال بود، آن‌هم با اینکه هنوز در یوونتوس عملکرد خوبی داشت و پیشنهادهای وسوسه‌کننده‌ای از عربستان و چند باشگاه بزرگ اروپایی دریافت کرده بود.
او گفت: «اینطور نبود که دیگر فوتبال را دوست نداشته باشم. فقط گزینه‌هایی که روی میز بود اشتیاقی در من ایجاد نمی‌کرد، با اینکه ده باشگاه بزرگ خواهانم بودند. قضیه بالا بردن قیمت نبود. نمی‌خواستم فقط برای پول بازی کنم. حس درونی‌ام می‌گفت باید نه بگویم.»
اما بارسلونا درِ خانه‌اش را زد و او با وجود دردها که حتی روی کمرش هم اثر گذاشته بود و نمی‌گذاشت گلف بازی کند، پذیرفت که به کاتالونیا برود و مذاکره کند.
او گفت:«وقتی بارسا تماس گرفت، احتمالاً حدس زده بود که می‌تواند مرا راضی کند. اولین فصلم را رایگان بازی کردم. مبلغی که از بارسلونا گرفتم دقیقاً همان چیزی بود که مجبور شدم به یوونتوس بدهم تا قراردادم را زودتر فسخ کنم.»
پیوستن او به بارسا او را موقتاً از بازنشستگی خارج کرد، اما دروازه‌بان لهستانی می‌گوید که دلتنگ «این است که هرچه بخواهد بخورد» شده است:«به فوتبالیست‌ها اجازه نمی‌دهند اضافه‌وزن داشته باشند. در قراردادهایشان جریمه‌های مالی سنگینی وجود دارد. من عاشق غذا خوردنم و با اینکه همیشه کمتر از حد مجاز وزن داشته‌ام، رکورد بیشترین چربی بدن در بارسلونا را شکستم! یک بار لوا در رختکن تیم ملی لهستان با شوخی گفت:«شزنی چطور با این بدن چنین کارنامه‌ای داشته؟»
شزنی همچنین اعتراف کرد که همیشه هم الگوی حرفه‌ای‌گری نبوده است: «هیچ‌وقت بازیکنی نبودم که سخت‌تر از بقیه تمرین کنم، اما در طول 18 سال دوران حرفه‌ای‌ام همیشه یک سطح بالا را حفظ کردم. شاید هیچ‌وقت در بین ده بازیکن برتر جهان نبودم، اما هیچ‌وقت هم پایین‌تر از سطح هشتم قرار نگرفتم. اگر همیشه در بالاترین سطح بازی می‌کردم، کارم میان نمره 10 و 6 نوسان می‌کرد، اما با حفظ این کیفیت ثابت، همیشه روی 8 ماندم و با همین مسیر، یک دوران حرفه‌ای برای خودم ساختم.»