عصر قم - ورزش 3 /جایزه بهترین بازیکن سال آفریقا که چهارشنبه‌شب اشرف حکیمی در رباط به دست آورد، باعث شد پاری‌سن‌ژرمن به نخستین باشگاه تاریخ فوتبال تبدیل شود که «گرند اسلم» تمام جوایز فردی بزرگ قاره‌ای و جهانی را در یک سال به خود اختصاص می‌دهد.
کاری که تا کنون هیچ تیمی انجام نداده بود و ادین ورود مستقیم به افسانه‌های فوتبال بود. از پاریس تا رباط، این شاهکار بی‌نظیر جهانی را اشرف حکیمی با کسب نخستین توپ طلای آفریقایی دوران حرفه‌ای‌اش برای پی اس جی به ارمغان آورد؛ آن هم در مراسمی که در «سرزمین خودش» (مراکش) برگزار شد.
حکیمی نخستین بازیکن مراکشی است که پس از مصطفی حاجی در سال 1998 این جایزه را می‌برد و با این موفقیت، پاری‌سن‌ژرمن را به تنها باشگاهی در تاریخ تبدیل کرد که همزمان دارای: توپ طلای فرانسه فوتبال (عثمان دمبله)، «توپ طلای» آسیا (لی کانگ-این)، «توپ طلای» آفریقا (اشرف حکیمی) و «توپ طلای جوانان» (اگر جایزه گلدن بوی دزیره دوئه را معادل آن بدانیم) است.
بازار
بیست‌ودوم سپتامبر، در حالی که هم‌تیمی‌هایش در ولودروم با نتیجه 1-0 لو کلاسیک را به مارسی واگذار می‌کردند، عثمان دمبله در تئاتر شاتله ششمین توپ طلای تاریخ فرانسه را دریافت کرد و فصل جوایز فردی را برای پاریس گشود.
کمتر از یک ماه بعد، لی کانگ-این کره‌ای در مراسم ای اف سی نخستین بازیکن تاریخ پاری‌سن‌ژرمن لقب گرفت که بهترین بازیکن بین‌المللی سال آسیا شد.
162 رأی‌دهنده کنفدراسیون فوتبال آفریقا بدون شگفتی اشرف حکیمی را به‌عنوان نماینده شماره یک قاره انتخاب کردند و حالا پاریس نویسنده یک گرند اسلم بی‌سابقه است که اول دسامبر با اهدای جایزه بهترین بازیکن زیر 21 سال اروپا به دزیره دوئه تکمیل خواهد شد.
برای درک عظمت این دستاورد زیر نظر لوئیس انریکه باید گفت پاریس سومین باشگاه تاریخ است که در یک سال همزمان دارای برنده توپ طلا (دمبله) و برنده توپ طلای آفریقا (حکیمی) می‌شود.
تا پیش از این فقط میلان 1995 ژرژ وه‌آ (که هر دو جایزه را خودش برد) و بارسلونای 2005 با رونالدینیو (توپ طلا) و ساموئل اتوئو (توپ طلای آفریقا) به این موفقیت رسیده بودند.
هیچ‌کس نمی‌داند آیا اشرف حکیمی وقتی چهارشنبه‌شب روی صحنه رفت و جایزه توپ طلای آفریقا را گرفت، آگاه بود که همین جایزه فردی‌اش، باشگاه پاری‌سن‌ژرمن را به یک استثنای بی‌نظیر و بی‌سابقه در کل تاریخ فوتبال جهان تبدیل می‌کند یا نه.
اما یک چیز کاملاً قطعی است: سال 2025 هم برای خودِ حکیمی و هم برای شهر پاریس و باشگاهش، برای همیشه مثل کَنده‌کاری روی سنگ مرمر، در تاریخ فوتبال جاودانه خواهد ماند.