قتل بی‌رحمانه بیماران به دست زن پرستار

عصر قم - اعتماد / سونیا کالفی یک پرستار ایتالیایی است که مظنون به قتل 15 تا 18 بیمار بود و در پنج مورد از آنها محکوم شد.
کالفی متولد 21 ژوئیه 1970 بود و از کودکی‌اش اطلاعاتی به دست نیامده است. او در 15 سالگی دچار افسردگی و بی‌اشتهایی عصبی شد، اما در مدرسه، دختری بسیار آرام با عملکرد خوب باقی ماند.
او بین سال‌های 1990 تا 1993، در دوره‌های پرستاری حرفه‌ای در بیمارستان والدوسه کومو شرکت کرد. در سال 1993، پس از شش ماه نامزدی، با نجاری از سرنوبیو ازدواج کرد. مشاجرات مداوم بین آنها منجر به طلاق او تنها پس از یک سال شد. او بعداً با یک رادیولوژیست آشنا شد و برای زندگی با او به تاورنریو رفت، جایی که کارش را در حالت انزوا در خانه به پایان رساند.
کالفی از سال 1993 تا 2002 در بیمارستان‌های مختلف در بخش‌های جراحی عمومی، آندوسکوپی و کمک‌های اولیه و همچنین در چند خانه سالمندان مشغول به کار بود. این زن سپس بین سپتامبر و نوامبر 2003، در بخش پزشکی عمومی بیمارستان سنت آنا کار ‌کرد، جایی که هشت بیمار لاعلاج به دلیل تزریق هوا که منجر به آمبولی شد، کشته شدند. او همچنین از سپتامبر تا 8 نوامبر 2004، در بیمارستان مانزونی لکو کار می‌کرد، جایی که گفته می‌شود 18 نفر را کشته است. این موضوع توسط مدیر پزشکی پادگان کشف شد و به دفتر دادستانی عمومی اطلاع داد.
نکته دیگر در زندگی زن جنایتکار این است که او در 4 آگوست 2002، با کوبیدن ماشین خود به دیوار سعی در خودکشی کرد. کالفی قبلاً نیز بین سال‌های 2002 تا 2004 سه بار اقدام به خودکشی کرده بود. 
کالفی در 15 دسامبر 2004، دستگیر شد اما تنها به شش قتل اعتراف کرد که چهار مورد تایید شد و دو مورد به حالت مشکوک باقی ماند. پلیس در بازرسی از خانه او کتاب‌هایی در مورد پرخوری عصبی، بی‌اشتهایی عصبی، مرگ و رمان‌های پرخواننده‌ای شامل «زنان نامرئی» نوشته فابیولا دِ کلرک، «اسپرکاتا» نوشته ماریا هورنباخر، «مرگ یک دوست است» نوشته ماری دِ هِنِتِسل و مهم‌تر از همه «ورونیکا تصمیم می‌گیرد بمیرد» نوشته پائولو کوئلو را پیدا کرد.
این زن در اعترافات اولیه‌اش گفت: «من از اتفاقی که افتاده بسیار متاسفم و اگر امکانش باشد طلب بخشش می‌کنم. نمی‌خواستم سرنوشت آن بیماران این شود. من آن اقدامات را انجام دادم، چون دوست داشتم بیماران را از درد نجات بدهم.»
این زن چند روز بعد از بازداشت برای انجام تحقیقات به طبقه هفتم بیمارستان سنت آنا در کومو منتقل و در آنجا بازداشت شد. او مدتی بعد اعترافی را که در ماه دسامبر انجام داده بود، پس گرفت و سه ماه بعد گفت به یاد نمی‌آورد کسی را کشته است.
کالفی در ادامه روند تحقیقات باز هم به زندان بازگردانده و از سال 2006، به عنوان تلفنچی زندان سن ویتوره مشغول به کار شد و در همان‌جا بود که دو مرتبه تلاش کرد هم‌بندی‌هایش را به قتل برساند اما موفق نشد.
در حالی که دادستان معتقد بود این زن بین 15 تا 18 بیمار را به قتل رسانده است، نهایت با جمع آری مدارک ارتکاب پنج قتل از سوی او تایید شد و دادستان برایش درخواست حبس ابد کرد اما دادگاه این خواسته را نپدیرفت و کالفی در 14 دسامبر 2007، به جرم پنج قتل و دو اقدام به قتل در زندان، به 20 سال حبس محکوم شد. این حکم سبک باعث خشم خانواده‌های قربانیان شد اما اعتراض آنها به جایی نرسید و همان مجازات برای کالفی مهر تایید خورد.
بازار