عصر قم - ورزش 3 /توماس مولر آخرین بازی با پیراهن بایرن مونیخ را انجام داد و از باشگاه محبوبش جدا شد.
باشگاه بایرن مونیخ بیش از سه هفته را در آمریکا گذراند و کمپ اصلی‌اش را در اورلاندو برپا کرد. چهره شاخص این جام جهانی باشگاه‌ها باز هم کسی نبود جز توماس مولر. او کسی بود که برای مهم‌ترین مصاحبه‌ها به جلو فرستاده شد. او کسی بود که پیش از بازی‌های این تیم، در ویدیوهای تبلیغاتی فیفا ظاهر می‌شد. بار دیگر، او «آقای باشگاه بایرن مونیخ» بود.
و این نقش کاملاً با این مرد 35 ساله هم‌خوانی داشت. آلمانی یا انگلیسی؟ مهم نبود! مولر در هر حضورش سوژه‌ای برای صحبت بود. چه در تحلیل‌های عمیق تاکتیکی، چه در یک عکس یادگاری با میکی‌ ماوس، این ستاره کهنه‌کار تصاویر و جملاتی را ارائه می‌داد که بایرن برای تصویر عمومی‌اش نیاز داشت. این، آخرین حضور او با پیراهن باشگاه زادگاهش بود. مولر در آمریکا برای قهرمان پرافتخار بوندسلیگا امتیازهای احساسی زیادی جمع کرد. او در این جام جهانی باشگاه‌ها بار دیگر همان مرد باواریایی اصیل بود.
مولر نقشش را به‌ خوبی درک کرده بود. با وجود دقایق اندک بازی، چهره‌ای همدلانه و مردمی از بایرن ارائه داد. اورلاندو، سینسیناتی، میامی، شارلوت، آتلانتا، مولر در همه‌ جا تاثیری مثبت گذاشت. آفتاب و ریش هفت‌ روزه‌اش حتی به او هاله‌ای از یک شخصیت برجسته بخشیده بود، دقیقاً همان چیزی که آمریکایی‌ها از یک ورزشکار می‌خواهند.
مولر در برابر ستاره‌های جهانی قد علم کرد
نویسنده این گزارش اولین بار در دسامبر 2011 به‌ عنوان خبرنگار وارد آلیانز آرنا شد. آن زمان، مولر هنوز یک جوان آینده‌دار بود که در جام جهانی عملکرد خوبی داشت اما هنوز تا رسیدن به جایگاه فعلی فاصله داشت. اما طی سال‌های بعد، او این جایگاه را به‌ دست آورد: قهرمان جهان در 2014 شد و در ادامه مقابل ستاره‌هایی نظیر خامس رودریگز و فیلیپه کوتینیو ایستادگی کرد اما در نهایت، همیشه این مولر بود که در ترکیب اصلی قرار داشت.
مولر همیشه بازی می‌کرد!
تا زمانی که جمال موسیالا به باشگاه بایرن آمد، بازیکنی با استعدادی درخشان که مشخص بود ستاره آینده بایرن خواهد شد. درست در لحظه‌ای که دوران حرفه‌ای مولر رو به افول می‌رفت، موسیالا اوج گرفت.
و به‌ نوعی، سرنوشت این دو با هم گره خورده است. مولر همیشه حامی سرسخت هم‌تیمی جوانش بود، حمایتی که حتی در تاریک‌ترین لحظه نیز از او دریغ نکرد، در ورزشگاه مرسدس بنز آتلانتا، بعدازظهر شنبه، زمانی که موسیالا پس از سه ماه، اولین بازی را در ترکیب اصلی انجام داد اما استخوان نازک‌ نی ساق پای چپش در صحنه‌ای وحشتناک شکست!
با دوری پنج‌ ماهه موسیالا، فوراً در آن‌ سوی اقیانوس صداهایی بلند شد مبنی بر این که باید قرارداد جدیدی با مولر بسته شود. این بازیکن کهنه‌کار باید در این شرایط سخت به کمک باشگاه می‌آمد
مولر که مانند بسیاری در این صنعت، بی‌نصیب از غرور نیست، با متانت و بزرگواری از وسوسه‌ی معرفی خودش به‌ عنوان جانشین موسیالا پرهیز کرد. کاری که بسیار آسان بود. بسیاری از هواداران و رسانه‌ها آماده بودند از او حمایت کنند. اما مولر خونسرد ماند و گفت: «فقط چون الآن می‌توانیم درباره‌ گزینه‌هایی حرف بزنیم، معنی‌اش این نیست که چنین چیزهایی واقعیت دارند..»

این‌ صحبت‌ها در واقع کلمات یک فوتبالیست خردمند هستند که نمی‌خواهد در روزهای پایانی، باشگاه خودش را به حاشیه بکشاند. واقعیت این است که طی ماه‌های اخیر، روابط بین او و مدیریت این باشگاه تیره شده است. تمدید قرارداد بیشتر احتمالاً شکوهی به همراه نمی‌آورد، اما بحث و حاشیه را به‌ راه می‌اندازدا.
معمولاً در زندگی فقط یک‌بار خداحافظی می‌کنی اما برای فوتبالیست‌ها و مخصوصاً برای توماس مولر، اوضاع فرق دارد.
آخرین بازی لیگ قهرمانان در میلان، آخرین بازی خانگی، آخرین بازی بوندسلیگا و حالا آخرین بازی رسمی که او پس از هرکدام با خونسردی تمام برخورد کرد.
او همچنان در حالت «حرفه‌ای» باقی مانده است. این مرد 35 ساله در آتلانتا اعلام کرد: هنوز در حال کار است. همانند سایر خداحافظی‌هایش، این بار هم هیچ نشانی از ناراحتی دیده نمی‌شد. هرچند شاید همه امیدوار هستند که روزی این اندوه سر برسد اما به‌هرحال، مولر شایسته وداعی باشکوه‌تر با بایرن مونیخ بود.
بازار