بزرگنمايي:

عصر قم - اعتماد / گفت‌وگوی اختصاصی «اعتماد» با یکی از وکلای اولیای دم پرونده قتل کارگردان سرشناس ایرانی و همسرش پس از تایید حکم متهمان در دیوان عالی کشور را در ادامه بخوانید.
نوبان فشندی، وکیل مادر وحیده محمدی‌فر: هیچ کدام از فرزندان مهرجویی درخواست قصاص ندارند و معتقدند تحقیقات پرونده کامل نیست و قصاص مشکل پرونده را حل نمی‌کند.
یک‌سال و هفت، هشت ماه است که از قتل کارگردان سرشناس ایرانی، داریوش مهرجویی و همسرش؛ وحیده محمدی‌فر گذشته است. با وجود اینکه نقص‌هایی از سوی وکلای این پرونده مطرح بوده، 24 اردیبهشت ماه جاری «حسین فاضلی‌هریکندی»، رییس کل دادگستری استان البرز اعلام کرده: «رای متهمان پرونده قتل مرحوم مهرجویی و همسرش در دیوان عالی کشور تایید شده است.» این در حالی است که وکلای اولیای دم طی مدت زمان رسیدگی به این پرونده بارها در گفت‌وگو با «اعتماد» اعلام کرده بودند که پرونده دارای ابهامات و نقص‌هایی است. با این حال پس از انتشار خبر تایید حکم متهمان پرونده قتل مهرجویی و همسرش، «مونا مهرجویی»، دختر آنها در استوری اینستاگرام خود نوشت: «در رابطه با پرونده قتل پدر و مادرم حکم متهمان صادر شده است. من و خانواده‌ام درخواست اعدام نداریم.» 
اجرای حکم قصاص، معمای پرونده را حل نمی‌کند، بلکه آن را پیچیده‌تر می‌کند
اولیای دم از اجرای حکم قصاص متهم ردیف اول پرونده صرف‌نظر کرده‌اند که مشخص است تصمیم آنها دلایل و انگیزه‌های شخصی دارد، اما «نوبان فشندی»، وکیل مادر وحیده محمدی‌فر در مورد تایید حکم و تصمیم موکلان خود مبنی بر اعلام گذشت از حق قصاص به «اعتماد» می‌گوید: «تا الان (پنجشنبه 25 اردیبهشت) حکم دیوان عالی کشور به ما ابلاغ نشده است. از طریق سامانه وکلا و روند پرونده متوجه شدیم که حکم قطعی تایید شده، اما متن و مفاد حکم به ما ابلاغ نشده است که قاعدتا باید این اتفاق می‌افتاد و ما همچنان منتظر ابلاغ متن حکم هستیم. با این حال به نظر می‌رسد حکم تایید شده و اجرای احکام نیز به ما اخطار 10 روزه ارسال کرده تا پیگیر اجرای حکم شویم که البته اجرای حکم هم شامل قصاص می‌شود و هم شامل بخش‌های دیگر. در مورد گذشت اولیای دم از حق قصاص خود نیز باید بگویم که تا جایی که من مطلع هستم هیچ کدام از فرزندان مرحوم مهرجویی در حال حاضر تقاضای قصاص ندارند. البته این مطلب را فعلا به صورت شفاهی اعلام کرده‌اند و نظر رسمی موکلان بعد از اطلاع از مفاد حکم دیوان در قالب لایحه در پرونده ثبت خواهد شد، اما قطعا موکل اینجانب خواستار اعمال مجازات جایگزین موضوع ماده 612 قانون مجازات اسلامی؛ یعنی همان حبس است. هر چند که متاسفانه چه در این مورد و چه در بزه‌های مشابه دیگر میزان مجازات موضوع این ماده متناسب با جنایت قتل عمد نیست و حتی بعضا خفیف‌تر از حبس‌هایی است که برای سرقت یا جرایم کم اهمیت‌تر در نظر گرفته شده است. با این حال مجازات جایگزین ماهیت عمومی دارد و تصمیم نهایی در مورد مجازات جایگزین با دادگاه است.»
فشندی در پاسخ به اینکه آیا تصمیم فرزندان مرحوم مهرجویی ارتباطی با نقایص پرونده دارد، می‌گوید: «از انگیزه‌های شخصی هر کدام از فرزندان مرحوم مهرجویی برای صرف‌نظر کردن از حق قصاص بی‌اطلاع هستم، اما مسلما از نظر ما تحقیقات این پرونده کامل و کافی نبوده و موکل بنده هم بر این باور است که تحقیقات جامع صورت نگرفته و معمای این پرونده از نظر اولیای دم و وکلای آنها حل نشده است. بنابراین اعدام یا قصاص یکی از این چهار متهم هم طبیعتا کمکی به حل این معما نمی‌کند، بلکه امکان دارد این موضوع را مبهم‌تر و پیچیده‌تر هم بکند؛ به همین خاطر خواسته آنها قصاص نیست، چون روند رسیدگی به این پرونده از نظر ما به شکل جامع و کامل صورت نگرفته و نقایص و اشکالات متعدد وجود دارد که قبلا ادله و مستندات آن در لوایح نوشته شده و در مصاحبه‌های قبلی هم مختصری از آن تشریح شده است.»
سرقت نشدن گردنبند طلای مهرجویی، مداخله اشخاص ثالث، بازیابی اطلاعات گوشی متهمان و مقتولان و... تکه‌هایی از پازل گم شده پرونده هستند
نوبان فشندی پیش از این نیز طی گفت‌وگویی با «اعتماد» گفته بود: «از نظر اولیای دم روند تحقیقات به صورت کامل و صحیح طی نشده و ابهامات و نکات لاینحل زیادی در پرونده وجود دارد که مهم‌ترین آنها مربوط به انگیزه‌های ارتکاب این جنایت فجیع است. دو انگیزه اصلی سرقت و انتقام‌جویی که مبنای کیفرخواست و آرای صادره بوده است از نظر ما با توجه به شواهد و ادله‌ای که در پرونده وجود دارد، کافی و قانع‌کننده نیست. نه ارزش اموال برده شده در حدی است که بتواند ارتکاب این جنایت وحشتناک را توجیه کند و نه دلایل روشنی از خصومت یا کینه جدی از سوی متهمان به مرحوم مهرجویی و همسرش وجود داشته که بتوان این اقدامات را ناشی از کینه‌جویی دانست. در نتیجه باید دنبال انگیزه‌های متفاوتی از قبیل تهدید یا تطمیع و... برای ارتکاب این جنایت از سوی متهمان بود که این امر شائبه مداخله اشخاص ثالث و وجود آمر یا آمران احتمالی را مطرح می‌کند. موضوعات متعدد و مفصلی وجود دارد که نیاز به تحقیقات مفصل و جدی دارد. از جمله در مورد بازبینی دوربین‌هایی که در مسیر تردد متهمان بوده است، بازیابی اطلاعات موجود در تلفن همراه متهمان و مقتولان (به ویژه اینکه بر حسب گزارش پلیس اطلاعات اپلیکیشن‌های ارتباطی مثل واتس‌اپ، تلگرام و... بعضا از تلفن‌های همراه پاک شده است)، احتمال بسیار قوی در مورد وجود آلت قتاله کشف نشده، نحوه لباس پوشیدن و آراستگی مرحوم مهرجویی در زمان قتل که شائبه انتظار او برای رسیدن مهمان یا مهمانان مهمی را ایجاد می‌کند، اشیای قیمتی متعددی در خانه وجود داشته که از دستبرد جنایتکاران مصون مانده مثل گردنبند طلایی که گردن آقای مهرجویی بوده و دست نخورده باقی مانده؛ وجود این اشیا هم جزو مواردی است که پذیرش سرقت را به عنوان انگیزه اصلی با چالش مواجه می‌کند و بالاخره اظهارات کاملا متعارض و متناقض متهمان که هر بار سناریوی صد درصد متفاوتی را در مراحل مختلف دادسرا و دادگاه بیان کرده‌اند. اظهارات متهمان در مورد نحوه ورود به محل جنایت، توالی و ترتیب انجام اقدامات مجرمانه، آلات قتاله مورد استفاده، انگیزه‌ها و دلایل ارتکاب جرم و همین‌طور مباشران و عاملان قتل نه تنها با یکدیگر تعارض دارد، بلکه اظهارات آنها در هر مرحله از رسیدگی با اظهارات قبلی خودشان هم متعارض است. به عنوان مثال در همین دادگاهی که امسال برگزار شد روایت متهمان از روز حادثه کاملا با روایتی که در دادگاه سال گذشته بیان کرده بودند و روایت‌هایی که پیش از آن در مرحله تحقیقات مقدماتی نزد پلیس آگاهی و بازپرس ارایه شده بود، متفاوت است.
بازار
این تعارض‌ها به ما یادآوری می‌کند که برای دریافت استنباط و فهم صحیح از این پرونده جنایی به جای اتکا به ادله ذهنی و اظهارات متعارض متهمانی که با انگیزه‌های مختلف ممکن است دروغ بگویند باید به ادله علمی و عینی توجه کرد. ابزارهای تحقیق از قبیل دسترسی به شواهد و مدارک جرم، ادله الکترونیکی و مخابراتی، آزمایشگاه‌های پزشکی قانونی و نظایر اینها هم در اختیار اولیای دم یا وکلای ایشان قرار ندارند که آنها بتوانند از این رهگذر اتهامی را متوجه شخص یا اشخاص معین کنند. بنابراین تا زمانی که تحقیقات جامع و مفصل صورت نگیرد وکلای اولیای دم نمی‌توانند به این پرسش پاسخ دقیقی بدهند.» 22 مهر ماه 1402، داریوش مهرجویی و همسرش، وحیده محمدی‌فر در ویلای شخصی‌شان در شهرک زیبادشت کرج به قتل رسیدند. چند روز بعد از جنایت، پلیس بیش از 20 مظنون را دستگیر و یک هفته بعد چهار نفر از اتباع (کریم، میرویس، اسکندر و داوود) را عاملان این جنایت معرفی و انگیزه اصلی آنها را سرقت اعلام کرد. در حالی که بررسی پرونده قتل مهرجویی و همسرش نشان می‌دهد؛ انگیزه متهمان برای قتل کافی نبوده و پرونده ابهامات زیادی دارد. متهم ردیف اول (کریم) نیز که به قصاص محکوم شده بارها در جلسات دادگاه منکر حضورش در صحنه جرم بوده است.
در نهایت نیز دادگاه، کریم؛ متهم ردیف اول را به جرم دو فقره قتل به دو بار قصاص، میرویس؛ متهم ردیف دوم را به اتهام شروع به قتل به 10 سال حبس، برای سرقت مسلحانه به 20 سال حبس، ورود به عنف یک‌سال و 6 ماه حبس و اقامت غیرمجاز به 3 سال حبس و 74 ضربه شلاق محکوم کرد. همچنین اسکندر، دیگر متهم پرونده به دلیل ایراد جراحت، به 10 سال حبس، برای سرقت، 20 سال حبس، ورود غیرمجاز به 3 سال حبس و شلاق و همچنین داوود، دیگر متهم پرونده به اتهام شروع به قتل به یک‌سال حبس، سرقت 5 سال حبس، ورود به عنف به یک‌سال حبس و اقامت غیرمجاز هم یک‌سال حبس محکوم شد.