بزرگنمايي:
عصرقم- آن زمان که از شجاعت و مقاومت تنها یک سخن به میان می‌آید، مردمانی از
دیار عشق و ایثار بدان جامه عمل پوشاندند و پایمردی و رشادت را معنا
بخشیدند.
اینان، سجاده نشینان سنگر عشق و حماسه‌اند که با نفس مسیحایی خود
حیات جاویدان می‌بخشند به دیار و زادگاهشان و چه وفادار بودند به این خاک
زرخیز. این مهد کهن چنان با برکت و مقدس است که گویی خدا بوسه بر پیشانی آن
زده و از پرتو حق خود بر آن تابانیده.
این شهر خوش‌یمن است و با روح فرزندان پاکش عجین شده. دزفول
قهرمان؛ همان میعادگاه عاشقانی است که جان بر کف در مقابل دشمنان زمان
ایستادند و یک تکه از ناموس خود؛ وطن را به بیگانه پیشکش نکردند. اینجا،
همان بهشت گمشده‌ای است که در فرات خون مظلومیت زمان، شست و شو داده شد، تا
فرزندان شهد شیرین شهادت نوشیده این ملت، به خون وضو سازند و با طهارت
روح و نفس، پیشانی بر خاک مطهر آن سایند «و رب غفور» را بر این همه مقاومت و
پایمردی، دلاوری و پایداری، ایثار و جوانمردی سپاسگزار شوند.
دزفول، نماد پایداری و اسوه استواری در تاریخ است. سرزمین شکر و
شکیب، دیار شوق و شور و حماسه، بلد امن و ایمان و ستاره‌های درخشان در
آسمان سرزمین آریایی و اهورایی و آرمان ایران. این دیار ملکوتی گهرخیز است و
سینه پر آدرس از غصه مالامال، از فراق فرزندان دلیرش داغدار است. این خاک
بوسیدنی است و گل‌های سرزمینش هم بوی عزیزان رفته‌اش را به مشام می‌رساند.
این شهر فرزندانش را در راه فتح وطن داد و خون شهیدانش را در راه عشق دوام
بخشید و چه خوش سعادت شد که جلوه الهی را به میراث برد.
چهارم خردادماه، سالروز مقاومت مردم شهید پرور دزفول برابر موشک باران
عراق در جنگ تحمیلی است که به پاس قدردانی و پاسداری از حریم مقدس و دفاع
پرشورشان، روز ملی مقاومت و پایداری در تقویم رسمی کشور را به خود اختصاص
دهند و شهر پر برکتشان را به عنوان پایتخت مقاومت ایران در قاموس تاریخ
نظاره‌گر باشند.
در ادامه محمود نیکو صحبت در گفت‌وگو با ایسنا، درخصوص علت
نامگذاری سوم خرداد ماه به روز مقاومت و پایداری بیان کرد: عملیات
بیت‌المقدس که منجر به آزادسازی خرمشهر شد، این زمینه را فراهم کرد که
چهارم خرداد از سوی جمهوری اسلامی ایران به روز مقاومت ملی و نماد مقاومت
اسلامی دربرابر هرگونه دشمن اعم از خارجی و کارشکنی افراد ایرانی، نامگذاری
شود و مردم دزفول که در طی جنگ از سال 59 به بعد به علت مقاومتی که داشتند
و موشک باران‌های پی در پی که تحمل کردند و نیز به این خاطر که بیشترین
جوانان دزفولی در قالب تیپ هفت ولیعصر در جنگ حضور داشتند، روزی را در
تقویم به خود اختصاص دهند، لذا مردم غیور دزفول ابتدای جنگ بسیار مجاهدانه
تلاش کردند و بیشترین آماج موشک‌ها به سمت دزفول بود چراکه دزفول عقبه جبهه
بود و به این خاطر برای پاسداری از دزفول، روز چهارم خردادماه روز مقاومت
ملی نام نهاده شد.
وی درخصوص سابقه مقاومت مردم در دوران دفاع مقدس در سایر نقاط دنیا،
خاطرنشان کرد: بحث مقاومت تشیع و مسلمانان در جهان و نهضت‌های مختلفی که در
اقصی نقاط مختلف دنیا در بین مسلمانان شکل می‌گرفت همچنان مطرح بوده و هست
که منجر به پیروزی و یا شکست می‌شد، ایران هم از این قاعده مستثنی نبود و
از قبل مشروطه مردم وارد صحنه سیاسی شدند و مشروطه مشروعه را شکل دادند و
این نهضت ادامه داشت که متاسفانه با دخالت انگلیس و آمریکا و خیانت‌های این
دو کشور با کودتایی که علیه مصدق کردند این نهضت شکست خورد، لذا این جریان
ادامه داشت تا 15 خرداد ماه سال 1342 که امام خمینی (ره) در قم بر ضد
کاپیتولاسیون سخنرانی کرد، مردم نیز همراهی کردند و 15 خرداد در قم و تهران
و ورامین و دیگر شهرهای ایران را رقم زدند، مردم کفن پوش در صحنه حاضر
شدند و از سوی دیگر امام راحل تبعید شد و بیانیه‌ای با محتوای «پیروزی با
ما است» صادر کرد و در سال 1357، انقلاب اسلامی با شهادت آقا مصطفی خمینی
شکل گرفت و گسترش یافت و این شکل گیری باعث شد که رژیم طاغوت و دولت دست
نشانده انگلیس و آمریکا در ایران سقوط کند و مردم پیروز شوند و 22 بهمن
1357 را جشن بگیرند.
نیکو صحبت ادامه داد: این پیروزی مردم ایران نتوانست به مذاق دشمنان
ایران و کسانی که یک عمر در ایران چپاول کردند خوش بیاید و از همان روزهای
اول انقلاب شروع به توطئه‌های مختلف کردند، از جمله جریان نفاقی که در
ایران به وجود آمد، گروه‌های مختلفی بعنوان خلق عرب در خوزستان، خلق ترکمن
در ترکمن گرگان، خلق بلوچ در بلوچستان، خلق کرد در کردستان و اقصی نقاط
ایران را دچار بحران کردند. اما ایران بر این گروهک‌ها غالب شد و شهر هزار
سنگر آمل و بابل در برابر گروه‌های ملحد اقلیت و اکثریت؛ چریک‌های فدایی،
ایستاد و همه اعضای آن را دستگیر کرد. دشمن در این مورد هم شکست خورد و
توسط مردم به اهداف خود نرسید، سپس صدام را تحریک کرد و جنگ 8 ساله را راه
انداخت و به وسعت هزار کیلومتر بر مرزهای ما حمله کرد و تا عمق 90 کیلومتر
در خاک ما و حساس‌ترین نقاط ایران مخصوصا خوزستان پیشروی کرد که با مقاومت
مردم روبه‌رو شد.
وی افزود: دشمنی که اعلام کرده بود ظرف یک هفته تهران را فتح می‌کند،
راه به جایی نبرد و مردم خرمشهر با مقاومت 35 روزه خود در این شهر مقاومت و
همبستگی خود را به دشمن مزدور نشان دادند. بعد از سقوط خرمشهر، 575 روز
بعد این شهر به دست همین مردم آزاد شد و ما تا عملیات بیت‌المقدس حدود 80
الی 90 درصد از خاکی که دشمن اشغال کرده بود را باز پس گرفتیم.
نیکو صحبت، مقاومت مردم غیور ایران در برابر دشمن بدون هیچ آموزش و
تعلیم خاصی نظامی را یادآور شد و گفت: ارتش ایران بعد از انقلاب دچار بحران
بود و بسیاری از سران ارتش بازنشسته شده بودند و یا دیگر فعالیتی نداشتند و
تعدادی هم که باقی مانده بودند؛ همانند تکاوران نیروی دریایی که در خرمشهر
و دیگر نقاط مستقر بودند، بسیار شجاع و غیور ظاهر شدند. نیروهای مردمی نیز
در بحبوحه انقلاب و تحت تاثیر جریانات سیاسی کردستان و فعالیت‌های
ضدانقلابی در نقاط دیگر که توسط نیروهای مردمی؛ شامل افرادی که یا در ارتش
بازنشسته بودند و یا دوره‌هایی را در ارتش گذرانده بودند، در شهرهای مختلف
ایران در مساجد و مکان‌های عمومی آموزش نظامی در حد خیلی مبتدی می‌دادند.
وقتی این جنگ اتفاق افتاد، پیش زمینه‌ای از سلاح‌های انفرادی در ذهن افراد
بسیجی بود، در شهرهایی نیز که مردم فی‌البداهه در مقابل دشمن ظاهر می‌شدند،
آموزش‌های آنی داده می‌شد و افرادی که آشنا به سلاح و تاکتیک جنگی بودند،
مردم را سرپایی کنار خیابان و حتی در پیاده‌روها آموزش می‌دادند که به مرور
زمان این آموزش سازماندهی شد و قسمت آموزش نیروهای مردمی ایجاد شد و این
نیروها اول آموزش می‌دیدند و بعد وارد قسمت اجرایی می‌شدند.
وی با اشاره به مظلومیت خرمشهر در دوران دفاع مقدس و حتی بعد از آن،
بیان کرد: خرمشهر درحال حاضر مظلوم است و نیاز به یک نگاه و اراده ملی
دارد. این شهر همراه دیگر شهرهایی که مستقیما با جنگ ارتباط داشتند همچون
آبادان، هویزه، سوسنگرد، بستان، دهلران و مهران، نیاز به بروز شدن در همه
ابعاد همچون تاسیسات شهری، مبلمان شهری و امکانات شهری دارد، مخصوصا خرمشهر
که نماد یک مقاومت ملی است.
نیکو صحبت با اشاره به وظیفه مسئولین در قبال خرمشهر گفت: مسئولین
نسبت به خرمشهر کوتاهی کردند، این شهر نیازمند یک کار جهادی در طی یک الی
دو سال است تا در بحث سازندگی نیز بعنوان نماد اراده سازندگی و نماد «ما
می‌توانیم»، خرمشهر و دیگر شهرهای مرزی آباد شود و این امر مهم زمانی شدنی
است که دست از سیاسی بازی برداشته شود و یک نگاه انقلابی و جهادی به حاشیه
مرزها، مخصوصا چهار استان مرزی و حاصل خیز ما داشته باشند.