عصر قم - فیلم کوتاه داستانی «بچه‌خور» به کارگردانی محمد کارت و تهیه‌کنندگی سید مازیار هاشمی پس از حضور موفق در جشنواره‌های داخلی و خارجی و کسب جوایز معتبر بی‌شمار به تازگی اکران شد.
برترین‌ها: فیلم کوتاه داستانی «بچه‌خور» به کارگردانی محمد کارت و تهیه‌کنندگی سید مازیار هاشمی پس از حضور موفق در جشنواره‌های داخلی و خارجی و کسب جوایز معتبر بی‌شمار به تازگی اکران شد.
«بچه‌خور» فیلمی است درباره‌ی یک اتفاق احتمالا معمولی در فضایی که خودش آن را ترسیم می‌کند. «بچه‌خور»، برای اجرای ایده‌ی خوبش به همه‌ی جوانب شکل‌گیری یک فیلم کوتاه خوب دقت می‌کند و آن را چنان بازآفرینی می‌کند که تمام نیاز‌های سینماشدن آن برطرف گردند. بدین معنا که فیلم ابتدا شخصیت خلق می‌کند، طبقه مشخص می‌کند، احساس همذات‌پنداری را در مخاطب بیدار می‌کند و بعد از این‌که فضای اصلی قصه (خانه‌ی قمار شده) را در کنار این‌ها قرار می‌دهد، اتفاق اصلی را می‌آفریند.
محسن جعفری راد در سینما سینما نوشت: محمد کارت، یکی از پرافتخارترین مستندسازان چند سال اخیر است که توانسته اغلب جوایز جشنواره‌های معتبر داخلی را دریافت کند. وقتی زمزمه‌های ساخت فیلم کوتاه داستانی از او به گوش رسید، خیلی‌ها به حساب تجربه گرایی یک مستندساز در عرصه داستانی به آن نگاه کردند، اما حاصل کار فراتر از یک تجربه گرایی بود. فیلمی که به طور توامان هم می‌تواند مخاطب عام را سرگرم کند، چون ایده به شدت بکری دارد و از عناصر سرگرمی ساز هم غافل نشده و هم سلیقه و زیبایی شناسی مخاطب خاص را در نظر گرفته که همان ایجاز و اعجاز در یک فیلم کوتاه است.

فیلم به زندگی پسر نوجوانی می‌پردازد که در خیابان‌های تهران دستفروشی می‌کند و گاهی هم سری به قمارخانه‌ای می‌زند که بین او و دختر کوچک آبدارچی، نگاه‌های معصوم و کودکانه‌ای رد و بدل می‌شود. در همان دقیق ابتدایی به مینیمال‌ترین شکل ممکن معرفی شخصیت‌ها صورت می‌گیرد و در ادامه باید منتظر نقاط کشمکش باشیم که آن هم استادانه صورت گرفته: صاحب قمار خانه مرتب می‌بازد و تمام پولهایش و حتی سند قمارخانه را باخته و در نهایت فرد مقابل که نگاه جنسی به دختر کوچک دارد! می‌گوید در ازای برد در مسابقه آخر، دختر را یک ماه به او بدهد که سواستفاده‌های خودش را بکند. پسر قهرمان داستان بلافاصله دست به کار می‌شود، مو‌های دختر را کوتاه می‌کند، لباس‌های خودش را تن او می‌کند و او را فراری می‌دهد، اما در نهایت فرد برنده، پسر را در وان پیدا می‌کند و انتقام فرار دخترک را از او می‌گیرد.
چنین داستان تکان دهنده‌ای پتانسیل یک اجرای احساسات گرایانه را داشت و یا می‌شد نگاه شعاری به معضلات داشته باشد، اما کارت، توانسته در نهایت اعتدال میان ظرف و مظروف روایت، یک داستان مینیمال، روشنگرانه و سینماتیک تعریف کند. به عنوان مثال جزییاتی در فیلم به کار گرفته شده که از آن‌ها در طول فیلم در قالب برداشت‌هایی از کاشت‌های دراماتیک استفاده شود.
از مسابقه‌ای که پسر قهرمان داستان برای بردن سرش زیر آب میان دوستانش ترتیب می‌دهد، که در دقیقه نهایی از آن استفاده‌ای هنرمندانه‌ای شده تا سنجاق سری که او برای دختر گرفته و دقایقی بعد مجبور است همان مو‌ها را قیجی کرد و دوربین با اینسرت سنجاق افتاده روی زمین و فرود مو‌ها روی آن، پایان آمال و آرزو‌های معصومانه را در چنین جغرافیایی هشدار می‌دهد.

از نظر کارگردانی، کارت توانسته از تجربیات مستندسازی اش بهترین استفاده را بکند. بازیگران به معنی دقیق کلمه جلوی دوربین زندگی می‌کنند، به خصوص بازیکر نقش اصلی یعنی علیرضا حکیمی که عالی ظاهر شده یا علیرضا مهران که نقش ضد قهرمان را با جزییات کار کرده است. از نظر قاب بندی به هیچ وجه خودنمایانه رفتار نشده. از نمایش لانگ شات پرهیز شده (غیر از نمای آخر) تا خفقان فضا را القا کند و بیشتر فیلم در مدیوم شات و به خصوص اینسرت می‌گذرد و در خدمت یک جهان پلشت، ضد انسانی و آخرالزمانی، رویکردی رئالیستی به مضمون دارد و از نظر تدوین نیز یکی از خوش ریتم‌ترین فیلم‌های کوتاه چند سال اخیر را رقم زده است. یا موسیقی فیلم که به جای سانتیمانتال کردن فضا، بیشتر به فضاسازی کمک کرده است و از همه ظریف‌تر صدابرداری و صداگذاری فیلم که بسیار مهندسی شده، ارائه شده است.

خب دیگر چه ویڑگی ممتازی از یک فیلم کوتاه توقع داریم. می‌ماند پایان بندی فیلم که آن هم زیر ساخت مورد نظر فیلم کوتاه را می‌سازد. ضد قهرمان، سر پسر را تا حد مرگ زیر آب می‌کند، اما در ادامه، صحنه آهسته دویدن پسر به شکل بی لباس را در اتوبان می‌بینیم. هر دو پایان را هم در نظر بگیریم فیلمساز به خوبی پیامش را منتقل کرده؛ زوال زیبابی گل‌ها در گلدان شکسته یا از بین رفتن کودکان و نوجوانان که طبق یک جبرجغرافیایی، همه کار می‌کنند غیر از کودکی و نوجوانی.
کاربری در این باره نوشت: فیلم «بچه خور». شاهکاری از محمدکارت که برای چند دقیقه همه وجودتو به درد میاره...
دیگری نوشت: بچه‌خور چه فیلم خوبیه! کلا محمد کارت فیلمساز خوبیه که سراغ فضا‌هایی میره که می‌شناسه.
کاربری نوشت: فیلم کوتاه بچه‌خور محمد کارت فوق العاده هست، هیجده دقیقه، اما اندازه یک فیلم بلند سینمایی مضنون داره، طراحی صحنه عالی بازی خوب بازیگران دیالوگ‌های کوتاه، اما به جا، دیدنش خالی از لطف نیست حتما ببینید